Вялікія прыгоды з свабоды пачынаюцца.
Без ціску кветкі раніцай самі прачынаюцца.
Толькі вось ўрадам межы падабаюцца.
І там, дзе быў мой любы дом - чысціня і “задніца”.
Два гады на клопаты, здаецца, мы свабодныя…
Без маміных смаколiкаў трошачкі галодныя.
Працуем над праектамі, але пакуль бяздомныя.
Здаецца, мы шчаслівыя, і больше не памяркоуныя.
Сябры мае па рознаму хаваюць адзіноту:
часам нават голыя спаткаюцца ў суботу.
Адна мая настаўніца не п'е амаль паўгода.
Калі і робіць глупства, каб падтрымаць свабоду.