Снег апошнi – рэдкi рэкардсмен, На вачах ён чахне, прападае, Бо нiхто нiякiх перамен Ад яго вiзiту – не чакае. Снег ляжыць, як пудзiла, ў двары i пужае галiцаў грамады… Хоць бяры – на сметнiк сабяры, Нават дзецi снегу больш не рады.