Асалода ад жыцця,
Гукі родныя зямлі,
І вяртае з небыцця
Дакрананне да раллі...
Конь упрэжаны сіпіць.
Паслухмяны плуг дрыжыць.
Знізу ўверх і зверху ўніз,
Баразна жыцця імчыць.
Ёсць у разоры глыбіня.
Шлях струной пяе, звініць.
Так адразу, а пасля
Трэба трошачкі спачыць.
Толькі паўзу не цяні,
Не лянуйся зноў паўстаць.
Плюнь, каб змазаць мазалі,
І наперад хлеб шукаць.
А калі не маеш моцы,
Трэба мудрасць прыгадаць:
Той шчаслівы, хто ахвочы
На сваіх валах араць.