Я чамусьці восень люблю,
Жоўтых лісьцяў бязьмежнае мора,
За далоняў тваіх цеплыню,
За пачуцьці, што былі ўчора.
Я люблю покуль сонца цяпло,
Сагравае ў паветры надзею,
Калі вечарам у вокнах сьвятло -
Таямніцай робіць алею.
Я напэўна восень люблю,
Безнадзейным каханьнем паэта,
Размалёўвае нашу зямлю,
Ты чароўнае, бабіна лета.