Памяцi П.i.Бiтэля
Ён жыў прадчуваннем святла,
Уласны меў погляд на свет, –
Настаўнiк, святар i паэт...
А доля – нялёгкай была.
Аднак не скарыўся тытан
Нi долi, нi волi варожай.
i сёння – па волi ўжо божай –
Легендай зямлi гэтай стаў.
Глядзiць на рабiнаў пажар
З бязважкiх высокiх нябёсаў, –
Мiж траў, мiж свiтальных бярозаў
Лунае Паэта душа…
Душа не пакiнула свет,
Душа – ў яго вершах, паэмах...
А значыць: ён жыў не дарэмна –
Настаўнiк, святар i паэт!..