Святло сняжынкi з неба ўпала
На поплаў – грэшную зямлю…
Пакуль слязой сняжынка стала,
Паспела вымавiць “Люблю”.
“Люблю, люблю…” – прашапацела
Зусiм пажухлая трава.
“Люблю, люблю…” – вада запела
i захмялела галава.
i слова птушкай узляцела,
Каб чуць маглi не толькi тут…
i вуснам вымавiць карцела
“Люблю” ў адказ на твой прысуд.