Любові – не бывае многа…
Яе заўжды нам не хапае.
Пабольш ў жыцці нашым благога,
ў якое Бог наш нас макае…
Й, бывае – топіць, з галавою…
За што ? Ён ведае – Адзіны.
А вось, Любоў – бывае злою ?
І – судзім мы Любоў,
альбо – мы Ёй судзімы ?
Любоў сваю – мы разумеем…
Чужая – нам не паддаецца.
І – не хвалюе, і – ня грэе.
А ад сваёй – нам некуль дзецца…
Як не хапае нам Любові…
Жывем – практычна-марна.
Пакуль не здарыцца такое –
Любоў,як Сонца,
прагляне да нас скрозь хмары …
30 сакавіка 2014 г.
**( заўжды – всегда; не хапае – не хватает; благога – плохого,скверного;
альбо – или; разумеем – понимаем; не хвалюе – не волнует; нам некуль – нам некуда; марна – бесполезно; пакуль – пока; не здарыцца – не случится; скрозь хмары – сквозь тучи).