Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

БЕЗ ЦЯБЕ БЭЗ ЦВiЦЕ

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Халоднай гронкай бэзу
Пад гукi паланэзу
Сагрэў душу мне погляд
Задумлiвых вачэй…
Баяўся: “Апякуся…”
Баяўся: “Памылюся…”
А вочы – разгаралiся
Ярчэй усё, ярчэй.

Да слоў я неахвочы,
Хоць чалавек i творчы,
Тады яшчэ не ведаў –
А што такое рай…
i прыгубiў я згубы
Пад шэпат вуснаў:
“Любы!
Запомнi гэты вечар,
Запомнi гэты май!”

…Я зноў стаю ля вокан.
i пахне бэз навокал.
i водар кружыць голаў,
i думка зноў гняце:
“Эх, дзе ж вы, тыя ночкi?..
Эх, дзе ж вы, тыя вочкi?..”
Чужы я чую шэпат:
– Бэз цвiце…