Маці сына пытае нясмела:
"Ты чаму мой сынок беражэш,
Гэты скрыначак ззяючых ведаў
І з сабою ўсюды нясеш?"
Сынку ўслых разважае дакладна,
І дае свой сур'ёзны адказ:
"Маці, гэта пачатак выдатны,
Ён завецца Буквар - не інакш."
Усміхнуўшыся маці свой погляд
Ў мінулае цягне слязой:
"Разумею, мой сын даражэнькі,
Бо вучылася разам з вайной."