Былое.
Ад платоў, ад тых парканаў,
Дзе кураня не прапаўзе,
Мацней ланцугаў адкаваных,
Нізку сьлядоў жыцьцё вядзе.
І доля гэткая такая,
Якой да кроплі мусіш піць:
За ўсе развітаньні, разстаньні -
Былое могутам стаіць.
Сваёю веліччу і моцай
Яно зноў цягне ўздоўж платоў,
Дзе ўжо штакецінкі ніводнай,
Дзе ўжо не чутна галасоў…
-03.04.16.