Ранак, як рамонкавы пялёстак,
Забялеў пад сонца капяжом.
Першародным быць цяпер няпроста—
Чыстым ветрам, снегам ці дажджом.
Ды няўпрост застацца чалавекам
Сярод здрады, пошласці і зла.
Не пылінкай у святле малекул—
Хоць адной малекулай святла.
Калі цяжка—мне, майму народу,
Калі лёгка—зноў з народам жыць.
Не губляць галінкі радаводу,
Першаісным да сканання быць.