Чакай... Чакай... яшчэ хвіліну...
Яшчэ імгненне... пачакай...
Убачыў раптам я карціну:
Звіняць за люстрам птушак зграі,
Спяваюць кветкі, травы танчаць,
Світанак з возера ўстае,
Смуга струменіцца з дубровы,
Змяняецца ў неба колер,
Кладзецца на ваду, як глянец,
І праз люстэрка да мяне
Сваё натхненне працягне,
Бягуць мурашкі па спіне -
Наяве, раптам, а не ў сне,
З’яўляецца, як мара, танец...