Чалавечы лёс- дарога да хаты,
Калі не ведаеш, што ў канцы:
Ці бацька твой ляжыць паддаты,
Ці золата ляціць ва ўсе канцы!
Ці маці стомленная ля пліты,
Гатуе ежу нам, пасля работы.
Цмярдзяць у пакоі бацькіны наскі,
Ён як заўсёды пьяны, з боку боты…
Але яшчэ цяжэй за ўсё,
Калі твой сябар, у хвіліну цяжкую,
Цябе на воддаль держыць ад сябе,
Нічога ён не разумее, а “Быкуе”…
Чалавечы лёс- дарога дахаты.
Можаш пайсці напрамкі.
А ле шлях зусім не цікавы,
Варта сэнсу пазбавіць ў жыцці…
Блукай пятлёй, ідзі ўперад,
Ідзі як сэрца павядзе.
Не заблукаеш з верным сябрам,
Што вывядзе і давядзе.