Час даўно пераблытаў семафоры і рэйкі,
Пасадзіў нас усіх у свае цягнікі.
І, пакінуўшы родныя хаты і рэкі,
Мы ў нязнаную далеч ляцім нацянькі.
Мы баімся адны на вакзале застацца
I імчым па палях, па лясах, па жыцьці.
I мільгаюць,
Мільгаюць за вокнамі станцыі.
I хто ведае,
Дзе каму трэба сысьці...
Дай Бог здоровья Геннадию
Дай Бог здоровья Геннадию Буравкину и другим нашим замечательным поэтам-классикам!