Далёкае і такое блізкае... Блізкае, а такое чужое... Шчымліва рыпіць калыскаю, паглядам-маланкай бліскае, сцінае мяне тугою блізкае мне і далёкае. А сэрца трывожна ёкае: далё-ё-кае, далё-ё-кае... Галёкае, як рэха адзінокае.