Давай ніяк ня будзем зваць
Таго, што зараз паміж намі,
Пра тое цяжка мне казаць,
Як вежу зруйнаваць вятрамі.
Жыві, як хочаш, лад твой вольны,
Спазнай каханьня у жыцьці.
Хай тым ня буду я. Я здольны
З тваёй сьцяжыны адысьці.
Але калі раптоўна стане цяжка,
Ты памятай, што сэрца ў сьвеце ёсьць,
Гатовае пакутаў выпіць пляшку,
Ёсьць лекар, што выцягне з глыткі косьць