Іду па ранішняму следу,
Па снегу чыстаму бягу.
Я паўжыцця да мамы еду,
А ёй адкрыцца не магу.
За ўсё, што я не так рабіла
I ціха плакала крадком,
Гарчэе тонкая рабіна
Ў мілай мамы пад акном.
Цвісці цвіце, нібы гадае,
Ці доўга быць ёй маладой,
Ды ў ранняй барве ападае,
Недаспяліўшыся пладоў.