Дуб ты мой чырвоны
Сталы, векавы,
Стары мой знаёмы
Волат валявы.
Больш за два стагоддзя
Сцеражэш свой парк.
Кажуць у народзе,
Ты лясны вядзьмак.
Ствол у два абхапа,
Пасакам кара.
Укрывае капа –
Белая гара.
Ты зімою строгі,
Важны вартавы.
Стаіш ля дарогі
Ледзь задумлівы.
Нібы спіш у дрымоце,
Ціха бачыш сны.
У пэуным асяродзі
Ты адзін такі.
Самавітым панам
Явішся здалі,
Надзялёны санам
Ад самой зямлі!
Баюць,сілу маеш,
Чараўнік – знахар,
У сабае хаваеш
Надзвычайны дар!
Хто цябе абхапіць,
Ды прытуліць грудзь,
Дрэва дуж прывабіць,
Сможа моц адчуць.
Дуб стаіць спрадвеку,
Гледзячы вакол,
У радасць чалавеку
У поступе вякоў!