М. Стральцову
Гальштук у шафу закіну.
Босы — бягом на грудок,
дзе і цяпер канюшыну
косіць знаёмы дзядок.
Зноўку на міг уваскрэсне
ў горле маім камяком
экспапулярная песня
з некалі юным дзядком.
Пішацца далей паэма —
росчырк сялянскай рукі.
Пішацца вечная тэма
цераз пракосы-радкі.
Хай непрывычна мне босым —
пожня пракосаў, бы мазь;
спіртам — гаючыя росы...
Дзякуй за песеньку, Ясь.
Цудоўны верш. Асалода.
Цудоўны верш. Асалода. Дзякую, Анатоль.
я ганаруся табою!
я ганаруся табою!
Вой, які верш добры! Віншую!
Вой, які верш добры! Віншую!
Вой, які верш добры! Віншую!
Вой, які верш добры! Віншую!