Калі ўсе злягнем у глебу... Жыццё сыйдзе, душа жыве... Але чаму мы кормім Неба? Жыццём малым, як тым былым...
Дзе гінем, ад спакусаў...
Каму павага? Вышейша за жыццё... Каму ня піць, ужо з абрусаў... Але ляжаць на ім у труне, Сыйшоўшы ў нябыццё...