Грамадства — гэта сокавыціскалка,
што кожнага імкнецца скарыстаць
па назначэнню, а пасля на звалку
закінуць і аб тым не ўспамінаць.
Яно, як ненажэрная пачвара,
Стараючыся душы паглынуць,
сцірае сведчанне асобы з твараў,
Імкненні сэрцаў хоча ў склеп замкнуць.
Замест людзей з’яўляюцца істоты,
Жыццё якіх нагадвае мне сон.
Усе яны баяцца адзіноты,
А я табе зайздрошчу, Рабінзон!