На аселіцу да гаці
Выйшаў люд вясну гукаці,
Каб вясна дзесь не блудзіла,
А на голас прыхадзіла.
Каляровыя тут стужкі,
Птушкі спечаныя з цеста, –
Каб хутчэй з-за мора птушкі
Прыляцелі з добрай весткай.
І стараюцца дзяўчаткі, –
Радасць свеціцца ў вачах іх, –
Так пяюць вяснянкі-песні,
Што прачнуўся ветрык весні!
– Гу-у-у!
За ваколіцай ля гаю
Й я вясну сваю гукаю.
Я хачу, як і ў сямнаццаць,
Са сваёй вясной спаткацца.
З ёй, красуняю, сустрэцца,
Ад яе вачэй сагрэцца,
Каб пралескамі, як колісь,
Прарасталі слоўцы з сэрца.
Ў родным краі, ў чулым гаі
Доўга рэха замірае...
I я веру, што шукае
I мяне вясна гукае:
– Гу-у-у!