Здаецца мне,
што дні, гады, вякі
зрэдзьчас
б’юць у лабешнік чалавецтва,
і ў выніку
на тым ілбе
ўзнікаюць
вялікія й малыя
гузакі…
І чым тых болей
незвычайных гузакоў,
бліжэй тым
чалавецтва падыходзіць
не да палаца мудрасці
ці храма
любові трапяткой,
а да кладоў…