I вёдры поўныя вады,
I вочы поўныя дабра.
Гляджу на матчыны сляды
На белай посцілцы двара.
I з гэтай чуйнай цішыні,
Што лёс паслаў, як дар,
Гляджу ў былыя дні —
Гадоў гартаю каляндар.
Я іх гартаю без жальбы,
Лічу ад першага вянца.
Нічога нельга мне забыць —
Усё мне несці да канца.
З сабою несці праз гады
Ад белай посцілкі двара
I вёдры, поўныя вады,
I вочы, поўныя дабра.
Водгук калиласка
Водгук калиласка