Каб вайне не распаліцца…
Лідскім ветэранам-ракетчыкам прысвячаецца
Каб вайне не распаліцца
на прасторы ўсёй планеты,
мы пацелі ды пякліся,
даглядаючы ракеты.
І спякотнаю парою,
і ў мароз, і ў снег, і ў вецер
абслугоўвалі мы зброю,
наймагутнейшую ў свеце.
Рады мы былі старацца.
Зброя грозная даволі:
Р-12, -14,
“Піянеры” і “Таполі”.
У Мінойтах, Навагрудку,
Бердаўцы палкі былі.
Бы мурашачкі, у руху,
у турботах мы жылі.
Прыстыкоўвалі да зброі
ядзерную “галаву”.
Не шануючы здароўя,
неслі міру каравул.
Не было жыццё ў дрымоце,
не было раздольнае.
Ехала па цяжкім мосце
тэхніка статонная.
Выязджалі на вучэнні
ў стэп Капусцінага Яра.
“Піянераў” велічэзных
моц “Таполяў” абганяла.
Дужа спёкшыся, спацеўшы
той гарачаю парою,
запускалі ў спецадзежы,
у процівагазах зброю.
Каб пажар не распаліўся
на прасторы ўсёй планеты,
мы пацелі ды пякліся,
запускаючы ракеты.