Спыніла шлях мой
бУрная ракА.
І дзе ж тут – брод…
БылА б хоць лОдачка якАя…
Калі б я змог узнЯцца у палЁт !
Бо, ўсё ж на Сьвеце,
хоць калІсь –
лятАе…
Чаму ўсямУ ёсць мЕсца ў вЫсі ?
Ці, гэта – крОпля,
ў вОбразе сняжынкі,
ці, гэта – кАмень,
ў вЫглядзе пясчЫнкі ?
Яны ж, вось,
нЕяк,
над зямлЁю
узнялІся…
А каб і мне,
як ў сне дзіцЯчым,
узнЕсцісь лЁгка над ракОю…
Я стАры стаў,
і дзЕсьці тыя сны
пастрАчаны.
А то б – ляцЕў,
і зьвЕрху вам
махаў рукОю…
А трЭба пЛысці – шлях мой там,
за бУрными ракІ вірАмі…
І давядзЕцца не махАць,
а веславАць
маім рукАм.
Каб не пайсці на дно,
як кАмень…
СняжЫначка папЫрхае –
ўпадзЕ…
ПясчЫначка,
таксАма ж – нЕдзе звАліцца…
Я – чалавЕк,
мне прЫдзецца валтУзіцца ў вадзЕ,
каб па шляхУ
сваймУ
напрАміцца…
*+*
17 студзеня 2014г.
**( спыніла - остановила; шлях – путь,дорога; дзе ж тут – где же здесь;
узнЯцца – подняться; хоць калІсь – хоть когда-нибудь; Чаму – почему; ўсямУ – всему; мЕсца – место; ў вЫсі – в высоте; крОпля – капелька воды; нЕяк – как-то;
дзіцЯчым – детском; узнЕсцісь – вознестись; дзЕсьці – неведомо где;
пастрАчаны – потеряны; трЭба пЛысці – нужно плыть; вірАмі – водоворотами; давядзЕцца - придётся; веславАць – грестИ; каб не пайсці – чтобы не пойти;
папЫрхае – попорхАет; таксАма ж – нЕдзе - тоже,ведь где-то; прЫдзецца – придётся; валтУзіцца – барАхтаться; напрАміцца – пойти несмотря ни на что).