ганебнасць - псота, непатрэбства. Нашто ж так абражаць чалавека, якога кахала, ці кахае? Ды і аўтарцы пепш за іншых вядома, якое слова стасоўнае. Не псуйце выдатны верш падказкамі.
"ajsa" - я не Вам пішу,невядомай нічым,акрамя "камэнтаў", да чаго прыстасаванай,бязроднай - бо клікуха замест Прозьвішча бацькоўскага,выбачайце...
Падазорна я адношусь да такіх "зашыфрованых-закадыраваных"...
Пішу я - Аўтару,і пішу "рацыю".
"Ганебнасць" -подлость. "ганьба" - у народзе -падлянка.
Бывае,хлапец,мужчына зробіць "падлянку" у адносінах да каханай... бывае,бывае...
Можа на яго погляд і не "падлянка" гэта... А жаночае сэрца стоне... Але і "падлянку" гатова дараваць...
Ганьба - гэта агавор чалавека ў дрэнным сэнсе,а не якаясьці "псота",аніякага сутыкнення гэтыя словы не маюць,ну калі толькі ў уз'юшаным розуме...
выбачайце,але "псота" з'яўляецца не перакладам на рускую мову,а проста словам,не з'яўляючымся нават сінонімам "ганьбы". Пішыце вершы "ajsa" і спрачайцесь па канкрэтыцы знаёмай справы.
Дзіцятка (Алег Буйніцкі).
яна - не "невядомая" і "незашыфранаваная"---пачытайце вершы Святланы Куль !Цудоўныя, лепш маіх, годных павагі і захаплення! так што Вы дарэмна абрушваецеся на "ajsa"...
Аж у прысядку прыношу "зьвіненні",ды й не сцябаюсь,а ўсур'ёз! Ну,не зьвяртаў увагі, што апасля вершаў Святланкі стаіць гэтая "ajsa".
Не звёў іх у адну асобу... Выбачай,Святланка-айса за усё акрамя спору вакол слова
"ганьба".
Шаноўны Алег, я пісала ўжо Вам, каб Вы былі больш стрыманымі ў каментарах. Эмоцыі Вас згубяць, даражнькі Дзіцятка. Айса - гэта Святлана Куль, а калі б пад гэтым нікам хаваўся (прабач мяне, Божа, за такую думку), напрыклад, Барадулін, а Вы бы, не ведаючы, адказалі яму так, як мне? Пэўна, у мяне ёсць повад не выкладваць цалкам сваё прозвішча, і Куль - гэта таксама псеўданім, хоць і незусім.
Шаноўная Гасьціння,я і ўзапраўду надзвычай эмацыянальны,але так было ўсё жыццё
(магу сказаць,што "дахтары",гледзячы на замеры майго сардэчнага пульса шалеюць -
бо ўсё жыццё ён у мяне паміж 105 і 125 у хвіліну).
А накант Барадуліна,ці іншага добрага мастака слова,ці "мастака" ў палітыцы, дык у мяне не бывае такога з'яўлення, як дрыжыкі ад аўтарытэтнасці, ці займаемай пасады...
Усе мы - роўнапраўныя людзі на гэтай Зямлі, і ў гэтай краіне,і маем права выказваць свае думкі,нават супярэчлівыя,нават занадта эмацыянальныя,але, толькі не Паскудныя.
А мы ўсё ў прыцемках ходзім,выключыўшы лямпачкі, размаўляем... сустрэўшысь не пазнаем... Таму у еас працвятае:
Величие Иуды.
***В Никуда ушёл Иуда.
Не пытаясь и искать Ответ.
Ведь пакость совершил паскуда...
А помнят пакость ведь Иудину,..
и помнят Пакость тыщи лет...
Тысячелетние блужданья,
вселенье в души и тела...
На Беларуси Пакость расцвела!
Велик Иуда от сознанья,
что Пакость - будет,
есть,
была...
**
Бачыш,Зміцер,я сам сабе словы прыдумваю,бо цікава мне гэта...
А да нас наші продкі,таксама словы прыдумвалі...
А "Гасьціння" мне чамусьці спадабалася...
Ну,спадабалася мне...
гасцінная госцечка гасцінна гасцюе ў мёй гасціннай...
А калі ты кажаж,што няма такога слова,дык выбачай,няпраўду кажаш!
Ты ж яго толечкі што прачытаў... А значыцца ўжо ёсць...
Ай-я-яй,Зміцер... Глядзець трэба мазгамі,бо вочы -толькі прылада да мазгоў. Жордзі - прыдумаў слова - бо хлапец у апавяданні - герой апавядання Жордзі.
і таму Жордзі ўставіў сваё слова ў хлопца і ў апавяданне.
Цікава,што з такой "хрэнацені",як Адно раз'ядзінцтвеннае слова, з'явілася Цэлае Апавяданне...
Не туды ты глядзіш,і не тым,чым трэба,Зьміцер...
Ай,як добрачкі... Раю
Ай,як добрачкі... Раю толькі,калі згодзішся,замяні слаўцо адно вось тутачкі:
"Дарую вам ману, суровасць, злосць" "суровасць" слова нядрэннае з паводзін людскіх.
УжастачЫ!=Дарую вам ману, ганебнасць, злосць".
ганебнасць - псота,
ганебнасць - псота, непатрэбства. Нашто ж так абражаць чалавека, якога кахала, ці кахае? Ды і аўтарцы пепш за іншых вядома, якое слова стасоўнае. Не псуйце выдатны верш падказкамі.
"ajsa" - я не Вам
"ajsa" - я не Вам пішу,невядомай нічым,акрамя "камэнтаў", да чаго прыстасаванай,бязроднай - бо клікуха замест Прозьвішча бацькоўскага,выбачайце...
Падазорна я адношусь да такіх "зашыфрованых-закадыраваных"...
Пішу я - Аўтару,і пішу "рацыю".
"Ганебнасць" -подлость. "ганьба" - у народзе -падлянка.
Бывае,хлапец,мужчына зробіць "падлянку" у адносінах да каханай... бывае,бывае...
Можа на яго погляд і не "падлянка" гэта... А жаночае сэрца стоне... Але і "падлянку" гатова дараваць...
Ганьба - гэта агавор чалавека ў дрэнным сэнсе,а не якаясьці "псота",аніякага сутыкнення гэтыя словы не маюць,ну калі толькі ў уз'юшаным розуме...
выбачайце,але "псота" з'яўляецца не перакладам на рускую мову,а проста словам,не з'яўляючымся нават сінонімам "ганьбы". Пішыце вершы "ajsa" і спрачайцесь па канкрэтыцы знаёмай справы.
Дзіцятка (Алег Буйніцкі).
яна - не "невядомая" і
яна - не "невядомая" і "незашыфранаваная"---пачытайце вершы Святланы Куль !Цудоўныя, лепш маіх, годных павагі і захаплення! так што Вы дарэмна абрушваецеся на "ajsa"...
Аж у прысядку прыношу
Аж у прысядку прыношу "зьвіненні",ды й не сцябаюсь,а ўсур'ёз! Ну,не зьвяртаў увагі, што апасля вершаў Святланкі стаіць гэтая "ajsa".
Не звёў іх у адну асобу... Выбачай,Святланка-айса за усё акрамя спору вакол слова
"ганьба".
Шаноўны Алег, я пісала ўжо
Шаноўны Алег, я пісала ўжо Вам, каб Вы былі больш стрыманымі ў каментарах. Эмоцыі Вас згубяць, даражнькі Дзіцятка. Айса - гэта Святлана Куль, а калі б пад гэтым нікам хаваўся (прабач мяне, Божа, за такую думку), напрыклад, Барадулін, а Вы бы, не ведаючы, адказалі яму так, як мне? Пэўна, у мяне ёсць повад не выкладваць цалкам сваё прозвішча, і Куль - гэта таксама псеўданім, хоць і незусім.
Шаноўная Гасьціння,я і
Шаноўная Гасьціння,я і ўзапраўду надзвычай эмацыянальны,але так было ўсё жыццё
(магу сказаць,што "дахтары",гледзячы на замеры майго сардэчнага пульса шалеюць -
бо ўсё жыццё ён у мяне паміж 105 і 125 у хвіліну).
А накант Барадуліна,ці іншага добрага мастака слова,ці "мастака" ў палітыцы, дык у мяне не бывае такога з'яўлення, як дрыжыкі ад аўтарытэтнасці, ці займаемай пасады...
Усе мы - роўнапраўныя людзі на гэтай Зямлі, і ў гэтай краіне,і маем права выказваць свае думкі,нават супярэчлівыя,нават занадта эмацыянальныя,але, толькі не Паскудныя.
А мы ўсё ў прыцемках ходзім,выключыўшы лямпачкі, размаўляем... сустрэўшысь не пазнаем... Таму у еас працвятае:
Величие Иуды.
***В Никуда ушёл Иуда.
Не пытаясь и искать Ответ.
Ведь пакость совершил паскуда...
А помнят пакость ведь Иудину,..
и помнят Пакость тыщи лет...
Тысячелетние блужданья,
вселенье в души и тела...
На Беларуси Пакость расцвела!
Велик Иуда от сознанья,
что Пакость - будет,
есть,
была...
**
памажыце каліласка, трэба
памажыце каліласка, трэба напісаць у школу сачыненне пра творчасць Ніны Аксёнчык, як не напішу кепска мне будзе...
Гэта што за гвалтаванне над
Гэта што за гвалтаванне над мовай? Ці гасціння, ці гасьціньня. Ci haścińnia. Інакш нельга.
Бачыш,Зміцер,я сам сабе словы
Бачыш,Зміцер,я сам сабе словы прыдумваю,бо цікава мне гэта...
А да нас наші продкі,таксама словы прыдумвалі...
А "Гасьціння" мне чамусьці спадабалася...
Ну,спадабалася мне...
гасцінная госцечка гасцінна гасцюе ў мёй гасціннай...
А калі ты кажаж,што няма такога слова,дык выбачай,няпраўду кажаш!
Ты ж яго толечкі што прачытаў... А значыцца ўжо ёсць...
Раю пачытаць Жордзі
Раю пачытаць Жордзі Сарданедаса, апавяданне "Убалуба". Там хлопец прыдумаў слова і ня ведаў, што з ім рабіць.
Ай-я-яй,Зміцер... Глядзець
Ай-я-яй,Зміцер... Глядзець трэба мазгамі,бо вочы -толькі прылада да мазгоў. Жордзі - прыдумаў слова - бо хлапец у апавяданні - герой апавядання Жордзі.
і таму Жордзі ўставіў сваё слова ў хлопца і ў апавяданне.
Цікава,што з такой "хрэнацені",як Адно раз'ядзінцтвеннае слова, з'явілася Цэлае Апавяданне...
Не туды ты глядзіш,і не тым,чым трэба,Зьміцер...