Суцішыцца,нахмурыцца,нахлыне
Той пракаветна блаславёны міг
У гордае шукшынскае каліне,
Што па-зямномуднела на дваіх.
А ціш не паспяшаецца с адказом...
Здалося,целы свет да іх прывык.
Ах,як яны спявалі ў пары разам!
(Ён быў яе і муж, і праваднік.)
Што ж кадры запаволены ў трывозе,
Што ж горка,як у сцішаных палях?
Яшчэ баліць народнаедарозе
Яго былінны голас і размах
А розум не правесці на мякіне,
Не заглушыць патлатым віскам слых.
...Яшчэшчыміць падломленной каліне
Яго апошне- нечаканны ўздых.
Ей,той,хто бег ад бруду і бравады,
Ды час не за гарамі паўстае:
Паэт у самым лепшым сэнсе праўды!
Дзе другі і паплечнікі твае?
Няўжо і братне пазнае ўжо брата,
Няўжо быліннай песні- грош цана?
...Як жудасна:жанчынубюракрата
Іграесёння жонка Шукшына!