Калыханка чалавеку
Спі, чалавеча, табе нагадаю
Вобраз вясёлкавы весняга раю.
Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі,
Граюць з калыскаю яблынь галінкі.
Зніклі кудысьці і шоргат, і грукі,
Сэрца натхняюць чароўныя гукі.
Зніклі кудысьці дамы і машыны,
Поіць пяшчотаю шчэбет птушыны.
Зніклі кудысьці дажджы і туманы,
Бачна святло, чуцен голас каханы.
Там, дзе калосся чуваць шапаценні,
Ходзіць Хрыстос у празрыстым адзенні...
Спі, чалавеча, а я нагадаю
Вобраз вясёлкавы весняга раю.