Заблудзіўшыся ва ўспамінах,
дэкліную нашы сустрэчы:
лаўка, парк, цёплы восеньскі вечар
супраціў хвілін хуткаплынных
летуценнікам несупынным
праз бясконцасць дарогy ў вечнасць
між жаданнем і прадчуваннем
у сэрцы, розуме й канцавінах
дэкліную нашы растанні,
заблудзіўшыся ва ўспамінах.