Быу вечар цемны,нейкі дым.
Паверыу у бога я тады.
Валокся у дошку пьяны,
А тут Пятрусь у дугу з Іванам
А выпіць…. больш чым жыць
-Не кінь нас бог дапамажы!
-Дагнацца б дзе,ды яшчэ рана,
-Айда на бровар да марьяна!
Вось ланцугом утраіх ідзем,
Іван павадыром вядзе.
У лясным той бровар гушчары,
Гадзін блукаем мо са тры.
А выпіць… больш чым жыць.
-Не кінь нас бог дапамажы!
-Ці дойдзем сення мы?Наурад!
Ды ланцугом ідзем назад
Пятрусь тут слезна- Знік ен дзе?
Апошнім быу цяпер вядзе.
А выпіць… больш чым жыць.
-Не кінь нас бог дапамажы!
Раптам агонь, палаюць дровы.
То родненькі наш бровар.
Марьян частуе,лье ,мы пьем.
-Вось дзе ен есць хмяльны эдэм!!!
Каб не малітвы, ды не бог,
Нихто б нам больш не дапамог.