Васілёк - гэта кропелька неба
Ў мітуслівым будзённым жыцці.
Дай нам, Божа, нябеснага хлеба.
Каб прыстойна іспыты прайсці.
Над ускрайкам жытнёвага поля
Побач з зернейкам - цуда крася.
Хай на ўсё буде Божая воля,
І паўнеюць душы каласы.
Васілёчкамі свецяцца вочы,
Прыгажэе душа, галасы.
Адыходзім ад злыбеднай ночы,
Ачуняе душа з нематы.
З нематы забыцця Божай волі,
Бо, як сон, праляцелі гады.
Назапасілі вопыт: даволі!
Не жадаем больш крыўды, бяды.