Крылом засланіўшы паветра,
Забраўшы магутнае слова,
У далеч ляцела па ветры
Упэўненасьць, першааснова.
Яна адышла нечакана,
Як людзі заўжды адыходзяць.
А мне засталіся заганы
Ды гэта нікчэмная споведзь.
Нашто маё хворае сэрца
Пакінула вера, надзея?..
Ня ведаюць гэтага й чэрці...
Навокал сьпявае завея...