Лаўлю — і не паспяваю
Занатаваць на паперы
Зорныя імгненні
Колераў, гукаў, рыфмаў —
Неспазнаных сігналаў
Ад космасу да душы,
Ад душы да Сусвету.
Яны бліскавіцай-імгненнем
Зачэпяць маю падсвядомасць
I няўлоўна знікаюць
Недзе ў прасторах вечнасці.
А мне застаецца толькі
Матэрыя
Маёй натруджанай думкі —
Як бляклы цень
Ад таго няўлоўнага,
Неспасцігнутага
«Я».