Нарадзілася 12 сакавіка 1961 года ў сялянскай сям’і ў вёсцы Вятчын Жыткавіцкага раёна Гомельскай вобласці. У 1982 годзе закончыла Мазырскі дзяржпедінстытут, затым аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры Мінскага дзяржпедінстытута. Кандыдат філалагічных навук. У 1982-1997 гг. працавала выкладчыкам, дацэнтам Мазырскага педінстытута. З 1998 г. жыве з сям’ёй ў Чэхіі. Працуе ў моўных школах Прагі выкладчыцай беларускай, расейскай і чэшскай моваў.
Першыя творы пачала друкаваць з 1975 года. У тым жа годзе за верш і малюнак на тэму Вялікай Айчыннай вайны, надрукаваныя ў “Піянер Беларусі”, стала пераможцам Рэспубліканскага конкурсу юных паэтаў і мастакоў і была ўзнагароджана Ганаровай Граматай ЦК камсамола Беларусі.
Вершы друкаваліся ў калектыўным зборніку «Палескія перазвоны» (Мазыр, 1994), часопісах «Полымя», «Маладосць», «Роднае слова» і іншых рэспубліканскіх выданнях. Аўтар паэтычных зборнікаў «Споведзь арабіны» (1995), «Беларусь на крыжы» (1997). Аўтар шэрагу крытычных артыкулаў. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1996 года.
Мастачка-аматар. Аўтар скульптурнага помніка сваёй маме Еве Аксёнчык, якая заўчасна памёрла ў 1976 годзе. Ад калыскі Ніна Аксёнчык расла без бацькі. Бацька, Буякевіч Канстанцін Паўлавіч, жыў з іншай сям’ёй. З Нінай ніколі не вітаўся і нават тады, калі пасля смерці маці, яна засталася ў хаце адна. Брат Уладзімір у той час служыў у Савецкай Арміі. Ад ранняга дзяцінства яна дзяліла з мамай увесь цяжар сялянскай працы – ад працы па гаспадарцы і агародзе да касьбы сена. Скульптуру сваёй мамы Ніна Аксёнчык вылепіла па памяці ў 1989 годзе і ўстанавіла на могілках у вёсцы Вятчын. І першая карціна алеем – партрэт мамы, напісаны па памяці ў 1983 годзе. Гэту карціну не змяняла і не ўдасканальвала. Аўтар больш чым 100 карцін - пейзажы Беларусі, нацюрморты, партрэты, абстрактныя фантазіі. Свае карціны выстаўляла ў выставачнай зале і школьных установах горада Мазыр з 1990 па 1997 гады. Шмат карцін падарыла роднаму педінстытуту, сябрам. У Чэхіі працягвае творчую працу. Мела 3 персанальныя выставы: у Празе (1999, 2004), Усці-над-Лабай (2001) і 2 Міжнародныя выставы – Прага (2005), Усці-над-Лабай (2006), а таксама удзельнічае ў групавых выставах пражскіх мастакоў (2005, 2008, 2010).
Яе сайт: www.gallerynina.net
У родным Мазыры заснавала музей Палескай культуры. Дзеля гэтага разам са сваімі студэнтамі (Міхась Ранчынскі, Анжэла Нягрэй, Марыя Полаз) ў пачатку 90-гадоў асабіста ездзіла па вёсках Ельскага, Мазырскага, Калінкавічскага, Нараўлянскага раёнаў і сабрала там унікальныя помнікі народнай культуры – каля 90 экспанатаў – і дала іх дырэктару выставачнай залы г. Мазыр І. Васільковай. У 1988 годзе была адным з закладальнікаў патрыятычнай партыі БНФ, дэлегатам Устаноўчага з’езду. А з 1989 па 1995 гады была старшынёй БНФ г. Мазыр. За гэты час правяла разам з сябрамі БНФ ў Мазыры шмат мітынгаў, пікетаў, палітакцый у абарону людзей Палесся ад наступстваў Чарнобыльскай аварыі, у абарону роднай мовы і культуры, за захаванне старажытных помнікаў, прыроды у горадзе, адраджэнне старажытнага замка, супраць карупцыі мясцовых чыноўнікаў. У 1990 годзе Ніна Аксёнчык разам з іншымі дэмакратычнымі партыямі арганізавала "Чарнобыльскі шлях" у Маскву, дзе ў Крамлі, разам з Алесем Адамовічам і іншымі патрыётамі, выступіла з рэзкай крытыкай тагачаснага кіраўніцтва Беларусі за ўтойванне фактаў чарнобыльскай трагедыі. Вынікам гэтай і іншых акцый грамадскасці стала тое, што Крэмль выслаў у Беларусь ўрадавую камісію, а пасля было і новае адсяленне людзей з чарнобыльскай зоны. У 1995 годзе выйшла з БНФ і па ініцыятыве мазыран балатавалася ў Вярхоўны Савет Беларусі, дайшла да завяршальнага кола, але была дыскрэдытавана ў друку. Па прычыне пераследу з боку мясцовых ўладаў за патрыятычную дзейнасць, Ніна Аксёнчык разам з сям’ёй - мужам Уладзімірам Малашчанка і дачкой Раданай - была вымушана выехаць ў Чэхію, дзе пакуль і жыве як палітычны эмігрант. Тут выступае за адзінства славян. Родную Беларусь, яе вялікую славянскую душу праслаўляе ў карцінах і вершах.
