Лек.
Зсыпае попелам ліхое
І злыбяду як лебяду,
А я трымаюсь за жывое,
Яго нясу, за ім іду.
І хай, лахманнае надзеньне
Пашыта мроям маладым,
Але ж, няма за імі ценяў
Ад ліхамані і бяды.
Іду, ад зёлак і насеньня,
Старэтным зельлем сьвет гаіць,
Прымі, мой сьвеце, шчырыц зерне
І жоўці маленькій пухір.
Прымі, як колісь продкі нашы
Бабровы струмень прынялі,
Жоўці пухір зеленкаватый
І зёрнаў чорных аксаміт;
Ад войнаў жудасных на сьвеце,
Ад сьмерці голадам, бязводзьдзем,
Дзе чалавека горнуць сьмецьцем,
Дзе шлях да міра зь векам зходзіць.
-20.11.16.