Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны, І журба ахутала сэрца маё… Вось пабеглі зноў слязінак кроплі, Каб балючае прыціхла пачуццё. Я да шкла шчакой прыльнула, нібы Дзіця малое ў чаканні мамы. На спацелай ад дыхання шыбе Я пішу імя тваё, каханы.