Ліцьвінам звацца не казала маці,
А бараніць не вучыў гэта бацька твой.
Адкуль прыйшло да цябе багацьце?
Нібы з продкамі разам ідзеш ты ў строй.
Столькі год цішыні, пад даглядам уздыхі,
Усе забыў пра сябе недарэчны люд.
Ты жыхар Вялікага Княства навечна,
Бо душа назаўседы застанецца тут.
Сын зямлі пад калюмнамі, мірны вайсковец,
Але справа не у зброі зусім,разумей.
Захаваў ты вялікую,рэдкую годнасьць,
Скарб зямлі ад знішчэньня,для добрых людзей.