Прашу цябе: пакінь мяне ў спакоі!..
Вяртайся ў свой халодны шэры дом:
Табе няёмка у маім спакоі,
Дзе сьцены не працятыя ільдом.
Ідзі адсюль! Звычайнае цяпельца,
Пасьля лядоўні, да якой прывык,
Нясьцерпнай жарсьцю спапяляе сэрца,
І голас твой зрываецца на крык...
Бяжы хутчэй! Рэальнасьць не такая,
Якою бачыць ты яе хацеў,
І не кажы лухты: я не сьвятая,
І не анёл, што побач праляцеў...