Слова маё зруйнаванае,
Веру я - час прыйдзе новы.
Быццам зямля ўзараная,
Ты аддасі свае ўсходы.
Прыйдуць жняяркі - радамі
Ляжа буйное калоссе.
Мудрасць, што спела вякамі
Золатам успыхне ў пракосе.
І праз сівыя стагоддзі
Голас пачую Дзядоў.
Вокліч “літоўскай Пагоні”
Зноў ускалыхне маю кроў…