Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Мае сто гадоў адзіноты...

Яшчэ не ацэнена

Мае сто гадоў адзіноты
ці мінуць мяне, ці крануць…
Пустэча на сэрцы, галеча,
адзіноты ахвота
не дае мне заснуць.

Калі цяпер я жадаю
быць клёнам на падбітай назе.
Далей будзе што?
калі горачы маю
кілаграмаў з сотню ў ва ўсёй яе красе…

Што ў ёй я знайшоў?
Сумны позірк далёкіх вачэй.
Цёмны водблеск бяссоных начэй,
І штодзень гарачэй, гарачэй
Ад яе шалёных слоў.

Ці прагнаць мне яе,
адарваць ад сябе,
і застацца зусім аднаму?
Спачувае адзін толькі вецер,
ён таксама адзін на зямле.

Адчыніць сэрца зноў –
не благое выйсце…
Адзіноты маёй
сто гадоў,
як ад клёна
сто восеньскіх лісцяў.