Ты музыкант цудоўны, вецер,
Такога рэдка дзе знайсці!
З табой мне ўзнёсла жыць на свеце,
Бо колісь ты мяне хрысціў!
Дар Божы – слых выдатны маеш,
Чытаць умееш ноты зор.
То сум, як хмары разганяеш,
То навяваеш смутак зноў.
Як быццам тайну адкрываеш,
Што за дубраваю гадоў,
Нас у мінуўшчыну вяртаеш
Ігрой на гуслях правадоў.
Дом родны бачыцца праз гоні.
Вятрыска, ласку мне зрабі, –
Ты трубачом пабудзь сягоння –
У комін зноўку патрубі!
Табе ж я золатам маўчання
Плаціць за гэта буду рад,
Ў дзяцінства звернуты вачамі,
Як хата вокнамі – ў наш сад…