Праз жорсткую скалістую зямлю
Пяшчотна прабіваецца жыццё.
Адчуць каб сонца цяплыню
Убачыць свет вяліка пачуццё.
Прабіўся праз расколінуў скале
Ён самы моцны, дзіўны ў прыродзе.
І расцвіце ніхто дзе не жыве
І неспрыяльнае вакол дзе асяроддзе.
Цвіце на радасць кожнаму із нас
Здіўлячы магутнай сваёй сілай.
Вялікі маючы унутраны запас
У бясконечнай дарозе і імклівай.
Што можа параўняца з дабрынёй
Яе не выбіць молатам і клінам.
Сваёю стойкасцю, сваёю барацьбой
Збіралася крупіцай па хвілінам.
І прарасце праз боль і гнеў яна
Ў чалавека добрага і шчырага.
Таму што сіла дабрыні яго цвятка
Крапчэй чым сіла ворага зладлівага.
Як тый цвяток, так наша дабрата
На глебе прарастае камяністай.
Душы яе бяскрайняй шырата
Да будучыні прабіваецца імглістай.
Лілія Воранава (Журавінка) 21.04.2020г.