Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі
Галоўная

Лілія Воранава

Радзіме.

Сярэдняя: 4.6 (36 галасоў)

Мая Радзіма -Беларусь
Ты не стаяла на каленях.
Калі хацеў ўзяць француз
Народ стаяў твой ў маленях.

А калі ж немец наступаў
Тут кожны стаўся партызанам.
Ў палон Радзіму не аддаў
Адпор гасцям даваў нязванным.

З руін цябе ўсе падымалі
Цярпелі цяжкае жыццё.
Каб долю лепшу атрымалі
З маленства кожнае дзіцё.

Але ж няма той долі лепшай
Здабыць няможна на вякі.
І не звязаць вяроўкай крэпкай
Краіны нашай берагі.

Каб вораг болш не змог прабраца
І не нарушыў наш пакой.
За рукі трэба ўсім ўзяцца
І сцерагчы наш супакой.

04.09.2019.Лілія Воранава ( Заяц)

Любі сваю мову.

Сярэдняя: 4.2 (35 галасоў)

Любі сваю мову як малу Радзіму
Табе яе маці дала з малаком.
Складай свае вершы радкамі ў рыфму
Захоўвая іх як сямейный альбом.

Яе пранясі праз гады ў сваім сэрцы
І ўнукаў з дзяцьмі навучы даражыць.
Для мовы дзяржы там адкрытымі дзверцы
Каб фальш ад сапраўды змаглі адлічыць.

Цяпер вельмі модна заморскія словы
У мове маёй непатрэбна ім быць!
Бацькам і дзядам былі не знаёмы
Таму і патрэбна яе абараніць.

Праз вякі пранясём, даражыць ёю будзем
І пакуль б’ецца сэрца ў нашых грудзях.
Радзіму сваю з мовай мы не забудзем
Няхай ўвыссі ўёцца беларускі наш сцяг.

28.08. 2019 г.Лілія Воранава ( Заяц)

Матуліна каханне.

Сярэдняя: 3.9 (48 галасоў)

Каханне матулі бясконца к дзіцяці
Няма ні ўмовін , ні рамак у яго.
Сабою закрыць іх імкнуцца ўсе маці
Каб толькі бы іх не цягнула на дно.

Я зноў ўспамінаю матулі каханне
Яго буду помніць цяпер і спрадвек.
Дачку ля вакна яна моўчкі чакае
Пацірая хусцінкай вакол сваіх век.

Заўсёды яна паспяе з дапамогай
І ведае дзе нам саломку паслаць.
Сама па вуглях перайдзе басаногай
Каб толькі дзіцятка магло адпачываць.

Яна клапатліва да самай канчыны
Дзіця закрывае сваім цвёрдым крылом.
А потым прыйдзе праз гады на імяніны
Заспяваць для ўнукоў свой апошні псалом.

Лілія Журавінка 22.10.2019г.

Я туды імкнуся.

Сярэдняя: 4.2 (44 галасоў)

Я туды імкнуся, дзе мая Радзіма
Для мяне абдымкі шчыра распахнець.
І як у дзяцінстве ласкава матуля
Ціха калыханку ў вуснах прапяець.

Я туды імкнуся, дзе я разумею,
Дзе на маёй мове бацька гаварыў.
Што спявае ў небе распазнаць сумею
Наш жаўрук вясною і яго матыў.

Мне да боллі ў сэрцы ўспамін кранае
Той сваёй крынічнай чыстаю вадой,
Што ў дзяцінстве кожны ў вуснах адчувае
Водара асалоду, траў зямных настрой.

Дакрануся сэрцам да цябе Радзіма
Толькі не чурайся, шчыра абдымі!
Буду ўспамінаць я да самой магілы
Буду помніць песні, буду бачыць сны.

Лілія Воранава (Журавінка) 2111.2019г.