Госпадзі, беражы яго
Ад сонца ілжывага
Светлай Сваёй Любоўю!
І гэту атруту,
болем названую,
(нязваную?)
падзялі
для нас на паловы роўныя,
крывавыя - значыць кроўныя!
Госпадзі, роднага
да Светлай Мяжы
з яго апантанасцю зберажы!
Калі
і надзеі скончацца,
у небыццё захочацца,
Да прорвы той падыйдзі,
Дай руку Сваю, Госпадзі,
Рабу Твайму!
Вымаліць
Дазволь, яго лёс выбеліць
Не словамі, так душою.
Ну, а мяне чужою
пакінь!
Я болей
не буду
сонцам над ім.
А ён рабом будзе толькі Тваім
І гэтай Любові...
Амінь.