Аб табе я марыу безнадзейна.
Ночы, дні – нібы у забыцці.
Як неверагодная падзея,
Ты з*явілася у маім жыцці!...
Вобраз твой я уяуляу начамі,
У натоупе твар шукау я твой,
У зорным небе я блукау вачамі,
Каб сустрэцца позіркам з табой!
Я паверыу, што ты есць на свеце.
Можа блізка, ці у далечыні,
У ясным, сонечным, вяселым леце,
Iу вясновым, звонкім ручаі!!
У зіме іскрыстай і задорнай,
У памяркоунай восені лясной.
Ты у сонцы і у ночы зорнай,
Увесь сусвет напоунены табой!
Што сустрэча наша непазбежна
Веру я, інакш не можа быць,
Бо адзін адному мы належым
Колькі будзем у гэтым свеце жыць!
Мая мара, казачная мроя,
Подых мой і свет маіх вачэй,
Адшукайся, я жыву табою!
Толькі я прашу: «Хутчэй! Хутчэй!»