Марым аб шчасці вечным,
Жывем дзеля іншых людзей,
Аддаем сябе першым сустрэчным.
Мір робіць нас толь злей.
Ламаем рукі і ногі,
Ірвемся да самых вярхоў.
Куля збівае з дарогі,
Не скінуць нам ланцугоў.
Што было, то будзе ў пачатку,
Пакінутае - жыццём назавем.
Лёс не прыслабіць хватку,
Схаваемся ў міры багем.