Мы маглі б нарадзіцца
На светлай і вольнай зямлі,
Дзе сонца зрэдку садзіцца,
Дзе ў гісторыі ўсе каралі.
Дзе на вольнай прасторы
Расце сонцам прапітаны хлеб.
Не існуюць тут людскія загоны,
Не ўздымаюць пад дах чужы герб.
У спакоі, і столькі пражыў бы,
Колькі б змог, на то воля мая…
Не было б там ніводнай магілы,
Квятаў толькі пышнасць галля.
І ў неба крычыць свабода!
Бурай лётаюць у небе пачуцці…
Гэта рай на зямлі без бога,
Нішто разум наш не атруціць.
Пад прымусам ніхто тут не ходзіць,
Не глядзяць тут злымі вачмі…
Дзе на ўсіх усяго тут хопіць,
І дзе людзі завуцца людзьмі.