Мая старонка больш за ўсіх мілей:
Яна адна такая светлая і родная.
Калі я тут, мне на душы становіцца лягчэй:
Усё тут бездакорна непаўторнае.
Тут шмат і рэчак, і азёр, і ручаёў.
Мая сцяжынка паміж лесам, лугам.
Чароды шэрых журавоў
Ляцяць над селянінам з плугам.
Я бачу Нарач, Прыпяць і Дняпро –
Яны перада мной заўсёды,
Але я мару, мару пра адно,
Каб не згубіць гэтай прыроды.
Стаіць ў полі жыта і пшанічка,
Калоссе вецер варушыць,
А там, далей, бяжыць крынічка,
Вады вясёлы гоман шапаціць.
Я бачу беларуску-гаспадыню,
А побач з ёй гаспадара.
Ад працы вочы радасцю іскрацца –
Руплівая сялянская сям’я.
Я нарадзілася, і тут жыву я.
Я – беларуска, і ў гэтым гонар мой.
Люблю свой край, і свой куток люблю я,
Я захапляюся бацькоўскаю зямлёй.