Я твой згадзілася выконываць загад:
Жыву, нібыта знікла мера
І вымярэнні ўсе прыйшлі ў заняпяд,
І новы лёс нарэшце адчыніў мне дзверы.
Я пагадзiлася з усім, што ўзвышае
І не забылася пра шмат тваіх парад.
Няхай ніколі мара не знікае
І струны ўсе гучаць на новы лад.
І ты ўспомні пра мае імкненні –
Аднойчы ўсе іх свету пакажы.
Каб не знікалі шчасця нашага імгненні,
Баладу сонцу, небу й зорам напішы.
2017